Wczesne lata i rodzina Piotra Machalicy
Piotr Machalica urodził się 13 lutego 1955 roku w Pszczynie, w rodzinie o głębokich tradycjach aktorskich. Był synem Henryka Machalicy, cenionego aktora teatralnego i filmowego, oraz Maryli. Wychowywał się wśród trójki rodzeństwa – dwóch starszych braci bliźniaków, Krzysztofa i Aleksandra, oraz dwóch przyrodnich sióstr. Jego dzieciństwo nie było łatwe – po rozwodzie rodziców jako 14-latek przeniósł się z ojcem do Warszawy, gdzie uczęszczał do XLI Liceum Ogólnokształcącego im. Joachima Lelewela.
Młody Machalica imał się różnych dorywczych zajęć, pracując m.in. jako pomocnik bibliotekarza czy froter w Teatrze Narodowym. Okres młodzieńczych poszukiwań był dla niego trudny – trafił w złe towarzystwo, eksperymentował z używkami, a nawet rozważał wstąpienie do seminarium duchownego. Ostatecznie postanowił pójść w ślady ojca i w 1981 roku ukończył studia na Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie.
Kariera filmowa i teatralna Machalicy
Aktorstwo Piotra Machalicy szybko zyskało uznanie zarówno w świecie filmowym, jak i teatralnym. Jego debiutem była rola mnicha w filmie Lecha Majewskiego „Rycerz” (1979), a prawdziwy przełom przyniosła mu kreacja ks. Piotra Wawrzyniaka w serialu „Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy” (1981), za którą otrzymał nagrodę I stopnia. W kolejnych latach współpracował z największymi reżyserami, m.in. Andrzejem Wajdą („Biesy”), Krzysztofem Kieślowskim („Dekalog IX”, „Krótki film o miłości”) czy Januszem Majewskim („Złoto dezerterów”).
W teatrze Machalica zasłynął przede wszystkim z ról w Teatrze Powszechnym w Warszawie, gdzie występował przez 25 lat. Kreacja Alfreda w „Mężu i żonie” Aleksandra Fredry przyniosła mu nagrodę publiczności w 1995 roku. W latach 2006–2018 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Teatru im. Mickiewicza w Częstochowie, gdzie zyskał ogromną sympatię publiczności.
Piotr Machalica jako pieśniarz i wykonawca piosenki aktorskiej
Oprócz gry w filmach i teatrze, Piotr Machalica zasłynął jako wybitny wykonawca piosenki aktorskiej. Specjalizował się w interpretacjach utworów Bułata Okudżawy i Georgesa Brassensa. W 1986 roku zdobył nagrodę na XXIII Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu za wykonanie „Piosenki pieska pokojowego”, która była subtelną aluzją do realiów politycznych PRL.
Wydał kilka albumów, w tym „Złota kolekcja: Portret muzyczny: Brassens i Okudżawa” (2002) oraz „Mój ulubiony Młynarski” (2019). Chętnie występował na scenach kabaretowych i festiwalach piosenki, a jego głęboki, ciepły głos stał się jego znakiem rozpoznawczym.
Życie prywatne: związki, małżeństwa i problemy finansowe
Życie prywatne Piotra Machalicy było pełne dramatycznych momentów. W 1985 roku ożenił się z aktorką Małgorzatą, z którą miał dwoje dzieci: syna Franciszka i córkę Sonię. Ich związek rozpadł się po 20 latach, a rozwód okazał się koszmarnym doświadczeniem – aktor dowiedział się, że jego była żona zaciągnęła na jego nazwisko ogromne długi.
Po rozwodzie Machalica związał się z Edytą Olszówką, ale i ten związek zakończył się po kilku latach. W 2020 roku, na kilka miesięcy przed śmiercią, aktor poślubił Aleksandrę Sosnowską, z którą przeżył ostatnie miesiące życia.
Zdrowie i ostatnie dni aktora
Aktor od lat zmagał się z problemami zdrowotnymi. W 2013 roku przeszedł poważną operację serca, a nałóg palenia papierosów jeszcze bardziej osłabił jego organizm. W grudniu 2020 roku Piotr Machalica trafił do szpitala w ciężkim stanie z powodu zakażenia koronawirusem. Zmarł 14 grudnia 2020 roku w wieku 65 lat, nie odzyskując przytomności. Pochowano go w Częstochowie, w grobie rodzinnym żony.
Dziedzictwo i pamięć o Piotrze Machalicym
Choć Piotr Machalica sam często kwestionował swoją pozycję w polskim świecie aktorskim, jego dorobek pozostaje imponujący. Grał w ponad stu filmach i spektaklach, a jego talent był doceniany przez widzów i krytyków. W 2022 roku w Częstochowie odsłonięto poświęconą mu ławeczkę pamiątkową, upamiętniając jego wkład w rozwój lokalnej kultury.
Mimo trudnych momentów w życiu prywatnym Machalica zawsze starał się patrzeć na świat z humorem i dystansem. Jak sam mówił: „Wszystko, co udało mi się zrobić, przeminęło z wiatrem. Ale jeśli coś po mnie zostanie, to niech to będzie śmiech i dobre wspomnienia.”